โรคมะเร็ง ระยะอะโครเฟสของอุณหภูมิร่างกาย สามารถใช้เป็นเกณฑ์ที่ง่ายและใช้งานได้จริงในการเลือกเวลาในการกำหนดไซโตสแตติก ในผู้ป่วยมะเร็งแต่ละรายแอมพลิจูดสูงสุดของอุณหภูมิร่างกาย บ่งบอกถึงกิจกรรมไมโทติคที่เพิ่มขึ้นในเซลล์เนื้องอก ความสัมพันธ์ของพยาธิวิทยากับไบโอริทึม ตามฤดูกาลของกระบวนการทางสรีรวิทยา ชีวเคมีและภูมิคุ้มกันนั้นไม่ต้องสงสัยเลย โรคแผลในกระเพาะอาหารเป็นตัวแทนที่โดดเด่นที่สุดของโรค ที่มีความถี่ของการกำเริบตามฤดูกาล
แผลในกระเพาะอาหารของลำไส้เล็กส่วนต้น อาการกำเริบมักพบในฤดูใบไม้ร่วงและฤดูใบไม้ผลิ โดยมีแผลในกระเพาะอาหารในฤดูร้อน ข้อมูลนี้จะต้องนำมาพิจารณา เมื่อทำการรักษาป้องกันการกำเริบของโรค ตามที่ชวาร์ตษ์และคณะในผู้ป่วยที่เป็นแผลในกระเพาะอาหาร ในช่วงฤดูใบไม้ผลิการหลั่งฮีสตามีนเซโรโทนินอินซูลินคอร์ติซอลเพิ่มขึ้น ในฤดูร้อนการผลิตแกสตริน อะดรีนาลีน นอราดรีนาลีนเพิ่มขึ้น กิจกรรมของอะเซทิลโคลีนเอสเตอเรสเพิ่มขึ้น
แต่การก่อตัวของคอร์ติซอลและอินซูลินมีจำกัด ในฤดูใบไม้ร่วงการสังเคราะห์ฮีสตามีน เซโรโทนิน อะดรีนาลีน นอราดรีนาลีนลดลงและกิจกรรมของอะเซทิลโคลีนเอสเตอเรสลดลง ดังนั้น ในฤดูใบไม้ผลิจึงมีความตึงเครียดที่เด่นชัดของกลไก การกำกับดูแลและในฤดูใบไม้ร่วง การกดขี่ของพวกเขา จากข้อมูลเหล่านี้ เราสามารถสรุปได้ว่า เพื่อป้องกันอาการกำเริบของแผลในกระเพาะอาหารในฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน การใช้ตัวบล็อกฮีสตามีน H2 ถือเป็นเหตุให้เกิดโรค
ตัวรับไซเมทิดีน ฟาโมทิดีน รานิทิดีน 1 ครั้งต่อคืน ในฤดูใบไม้ร่วงการแต่งตั้งบล็อคของตัวรับแมคโคลิเนอร์จิก แกสโตรเซปิน 1 ครั้งต่อคืน โรคของระบบไหลเวียนโลหิตในฤดูหนาวจะรุนแรงขึ้นบ่อยกว่าในฤดูร้อน นี่เป็นเพราะความจริงที่ว่าในฤดูหนาวระบบเรนิน แองจิโอเทนซิน อัลโดสเตอโรนถูกเปิดใช้งานและกิจกรรมของระบบซิมพาโทอะดรีนัลเพิ่มขึ้น นอกจากนี้ การเผาผลาญไบโอริทึม โดยเฉพาะอย่างยิ่งการเผาผลาญไขมันมีบทบาทสำคัญ ในการเปลี่ยนแปลงตามฤดูกาล
ระบบหัวใจและหลอดเลือด ในฤดูหนาวที่จุดสูงสุดของการทำงานของกล้ามเนื้อหัวใจหดตัว กิจกรรมสูงสุดของไลโปโปรตีนไลเปสในหลอดเลือดจะถูกบันทึกไว้ ในทางกลับกันการสลายไขมันในเนื้อเยื่อ ของกล้ามเนื้อหัวใจจะลดลง ปริมาณกรดไขมันอิสระในเลือดในฤดูหนาวสูงกว่าระดับฤดูร้อน 2 เท่า ด้วยการโอเวอร์โหลดแบบไฮโปไดนามิก ความหดตัวของกล้ามเนื้อหัวใจจะลดลง ซึ่งเด่นชัดกว่าในฤดูหนาวมากกว่าในฤดูร้อน ดังนั้น ความซับซ้อนทั้งหมดของกระบวนการ
วัฏจักรที่เกิดขึ้นทั้งในร่างกายมนุษย์ และในสภาพแวดล้อมที่มีชีวิตและไม่มีชีวิต เป็นพื้นฐานที่สำคัญสำหรับการเกิดขึ้นของความผันผวนของวัฏจักร ในการเจ็บป่วยและการตาย ควรคำนึงถึงข้อมูลตามลำดับเวลาในการรักษาโรค ปัจจัยสำคัญประการหนึ่งที่กำหนดจังหวะการเจ็บป่วยตามฤดูกาล คือความผันผวนของอุณหภูมิร่างกาย นอกจากนี้ยังสามารถระบายความร้อนของผิวหนังชั้นนอก และร่างกายโดยรวมได้เป็นระยะๆอย่างมีนัยสำคัญ แนวคิดที่น่าสนใจเกี่ยวกับบทบาท
อุณหภูมิในฐานะหนึ่งในปัจจัยสำคัญในสาเหตุของโรคต่างๆ ได้รับการพัฒนาโดยร็อดบาร์ด โรคมะเร็ง เขาเสนอสมมติฐานตามที่การแปลเป็นภาษาท้องถิ่นของโรค ส่วนใหญ่จะถูกกำหนดโดยอุณหภูมิของส่วนที่เกี่ยวข้องของร่างกายมนุษย์ โดยสรุปเนื้อหาเกี่ยวกับรูปแบบต่างๆของพยาธิวิทยาติดเชื้อ โรคเมตาบอลิซึมและความผิดปกติของภูมิคุ้มกัน เขาแยกแยะโรคสองประเภทที่มีการแปลเป็นภาษาท้องถิ่น ในผิวหนังของแขนขาบนและแขนขาล่าง ในข้อต่อและส่วนอื่นๆของร่างกาย
ซึ่งมีอุณหภูมิประมาณ 28 ถึง 30 องศาเซลเซียส ความเสียหายต่อพื้นที่เย็นและด้วยการแปลเป็นภาษาท้องถิ่น ในอวัยวะภายในที่มีอุณหภูมิสูงขึ้น ความเสียหายต่อพื้นที่อบอุ่นอย่างอื่นเท่าเทียมกัน ในฤดูหนาวเราควรคาดหวังว่าจะมีอาการกำเริบของโรค ซึ่งการแปลเป็นภาษาท้องถิ่นซึ่งเป็นบริเวณที่เย็นของร่างกาย ข้อต่อ ในทางกลับกันอาการกำเริบของโรคอวัยวะภายใน มีแนวโน้มมากขึ้นในฤดูร้อน กิจกรรมระดับมืออาชีพเป็นหนึ่งในปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อม
ซึ่งกำหนดสุขภาพของมนุษย์ แนวคิดของซีโนไบโอติกส์ เมแทบอลิซึมของซีโนไบโอติกในร่างกายมนุษย์ กิจกรรมการผลิตเป็นส่วนสำคัญของชีวิตของบุคคลที่ฉกรรจ์ ในเวลาเดียวกัน กระบวนการผลิตและปัจจัยของสภาพแวดล้อมการผลิตมีผลกระทบต่อร่างกายมนุษย์ในหลายแง่มุม สภาพแวดล้อมการผลิตซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของสภาพแวดล้อมภายนอก ที่ส่งผลกระทบต่อบุคคล ประกอบด้วยปัจจัยทางธรรมชาติและภูมิอากาศ และปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมระดับมืออาชีพ
รวมถึงเสียง การสั่นสะเทือน ก๊าซ ควันพิษ ซึ่งมักเรียกว่าปัจจัยที่เป็นอันตราย ดังนั้น กิจกรรมการผลิตบางประเภทภายใต้เงื่อนไขบางประการ สามารถทำให้เกิดโรคจากการทำงานได้ และมักจะอำนวยความสะดวกด้วยอุปกรณ์ทางเทคนิคในการผลิตที่ไม่เพียงพอ และการไม่ปฏิบัติตามมาตรฐานด้านสุขอนามัยและสุขอนามัยที่จำเป็น อย่างไรก็ตาม อันตรายจากการทำงานและโรคจากการทำงานเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ จำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับอาชีพเฉพาะ
อันตรายจากการทำงานสามารถกำจัดหรือลดลงได้อย่างมีนัยสำคัญ ด้วยรูปแบบที่เหมาะสมขององค์กรแรงงาน การใช้เครื่องจักรในการผลิต ความพร้อมของโรงงานผลิตที่มีอุปกรณ์ครบครัน การปฏิบัติตามกฎระเบียบด้านความปลอดภัย อันตรายจากการประกอบอาชีพหลัก ปัจจัยทางกายภาพ:สภาพอุตุนิยมวิทยาที่ไม่เอื้ออำนวย การเปลี่ยนแปลงของความดันบรรยากาศ การแผ่รังสีประเภทต่างๆ เสียงและการสั่นสะเทือนทางอุตสาหกรรม สนามแม่เหล็กไฟฟ้า
ปัจจัยทางเคมี พิษอุตสาหกรรม ฝุ่นอุตสาหกรรม ปัจจัยทางจิตสรีรวิทยา ตำแหน่งบังคับของร่างกาย การทำงานของอวัยวะและระบบต่างๆของร่างกายมากเกินไป ปัจจัยทางธรรมชาติทางชีวภาพ จุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค แบคทีเรีย ไวรัส เชื้อรา หนอนพยาธิและวัตถุทางชีววิทยาอื่นๆ ปัจจัยหลักของอันตรายจากการทำงานในบุคลากรทางการแพทย์ ได้แก่ อันตรายต่อไปนี้ การทำงานร่วมกับรังสีเอกซ์ ไอโซโทปกัมมันตภาพรังสี อัลตราซาวนด์ รังสีเลเซอร์ รังสีอัลตราไวโอเลต
สนามและกระแสไมโครเวฟ UHF,HF ศัลยแพทย์ ผู้บาดเจ็บ วิสัญญีแพทย์ จักษุแพทย์ แพทย์หูคอจมูก นักกายภาพบำบัด สูติแพทย์ นรีแพทย์ ความเป็นไปได้ของการบาดเจ็บเนื่องจากกลุ่มผู้ป่วยพิเศษ บาดแผลที่เกี่ยวข้องกับการขนส่ง อุปกรณ์ การสัมผัสกับจุลินทรีย์ที่ทำให้เกิดโรค ยาปฏิชีวนะ วัคซีน ซีรั่ม สารกระตุ้นทางชีวภาพ ตำแหน่งบังคับของร่างกายหรือความตึงเครียดของแต่ละระบบและอวัยวะ ศัลยแพทย์ สูติแพทย์-นรีแพทย์ พยาบาลปฏิบัติการ วิสัญญีแพทย์
รวมถึงนักกายภาพบำบัด นักนวดบำบัด ความยากลำบากในการติดต่อกับผู้ป่วยและญาติ การสัมผัสกับยา สารฆ่าเชื้อ สารกันบูด ยา กรด ด่าง ตัวทำละลายอินทรีย์และงานกลางคืน โรคจากการทำงาน ได้แก่ โรคที่เกิดจากผลกระทบของปัจจัยที่ไม่พึงประสงค์ในสภาพแวดล้อมการทำงาน นอกจากนี้อาการทางคลินิกมักไม่มีอาการเฉพาะและมีเพียงข้อมูล เกี่ยวกับสภาพการทำงานของผู้ป่วยเท่านั้นที่ช่วยให้เราสามารถระบุได้ว่าพยาธิสภาพ ระบุอยู่ในหมวดหมู่ของโรคจากการทำงาน
มีเพียงโรคจากการทำงานบางประเภทเท่านั้น ที่มีลักษณะอาการที่ซับซ้อน เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงทางรังสีวิทยา การทำงาน โลหิตวิทยาและชีวเคมีที่แปลกประหลาด ไม่มีการจำแนกประเภทโรคจากการทำงานที่เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไป การ จำแนกประเภทตามหลักสาเหตุได้รับการยอมรับมากที่สุด
บทความที่น่าสนใจ : ยูเอฟโอ การมีส่วนร่วมของ CIA และคอนดอนในการเปิดเผยยูเอฟโอ
