ต่อม โครงสร้างของต่อมสร้างเมือก เยื่อบุผิวของลำไส้เล็กประกอบด้วยสเต็มเซลล์ ต้นกำเนิดของคอลัมนาร์ เซลล์เยื่อบุผิว ต่อมสร้างเมือก เซลล์นอกระบบ ต่อมไร้ท่อและเซลล์ปาเนท ในทุกขั้นตอนของการพัฒนา เซลล์เยื่อบุผิวแบบเสาประกอบขึ้นเป็นกลุ่มของเยื่อบุผิวของซอกผนัง เมื่อเทียบกับเซลล์ที่คล้ายกันของวิลไล พวกมันต่ำกว่ามีเส้นขอบที่บางกว่า และไซโตพลาสซึมของเบสโซฟิลิก ในเซลล์เยื่อบุผิวของครึ่งล่างของซอกผนัง มักจะเห็นร่างไมโทติค
องค์ประกอบเหล่านี้ทำหน้าที่ เป็นแหล่งของการฟื้นฟูทั้งเซลล์เยื่อบุผิววิลลัสและเซลล์ซอกผนัง ต่อมสร้างเมือก เซลล์นอกระบบอยู่ในห้องใต้ดินตลอดเวลา ในโครงสร้างพวกเขาไม่แตกต่าง จากที่อยู่ในองค์ประกอบของวิลลี่ เซลล์นอกระบบ ที่มีเม็ด กรดอะซิโดฟิลิกหรือเซลล์ปาเนทจะอยู่เป็นกลุ่มหรืออยู่ตามลำพังที่ด้านล่างของซอกผนัง ในส่วนปลายของพวกมันจะมองเห็นแกรนูล ที่หักเหแสงอย่างหนาแน่นและหนาแน่น กรดอะซิโดฟิลิกอย่างรวดเร็ว ย้อมสีแดงสดด้วยอีโอซิน
ซึ่งละลายในกรดแต่ทนต่อด่าง ในแกรนูลพบว่ามีโปรตีน โพลีแซคคาไรด์เชิงซ้อน เอ็นไซม์และไลโซไซม์ ไซโตพลาสซึมของส่วนฐานของเซลล์มีคราบสกปรก มีไมโตคอนเดรียจำนวนน้อยรอบๆ นิวเคลียสกลมขนาดใหญ่ และเหนือนิวเคลียสคือกอลจิคอมเพล็กซ์ กรดอะซิโดฟีเลียของแกรนูลเกิดจากการมีโปรตีนที่อุดมไปด้วยอาร์จินีน พบสังกะสีจำนวนมากในเซลล์ปาเนท เช่นเดียวกับเอนไซม์ กรดฟอสฟาเตส ดีไฮโดรจีเนสและไดเปปทิเดส
การปรากฏตัวของเอนไซม์จำนวนหนึ่งในเซลล์เหล่านี้ บ่งบอกถึงการมีส่วนร่วมของความลับ ในกระบวนการย่อยอาหาร การสลายตัวของไดเปปไทด์เป็นกรดอะมิโน ความสำคัญไม่น้อยไปกว่าหน้าที่ ในการต้านเชื้อแบคทีเรียของความลับ ที่เกี่ยวข้องกับการผลิตไลโซไซม์ ซึ่งทำลายผนังเซลล์ของแบคทีเรียและโปรโตซัว มีต่อมไร้ท่อในห้องใต้ดินมากกว่าในวิลลัส เอพิทีเลียมอย่างมีนัยสำคัญ จำนวนมากที่สุดคือ EC เซลล์ที่หลั่งเซโรโทนิน โมติลินและสาร P
เอเซลล์ที่ผลิตเอนเทอโรกลูคากอนมีน้อย S เซลล์ที่ผลิตสารคัดหลั่ง มีการกระจายอย่างไม่สม่ำเสมอในส่วนต่างๆของลำไส้ นอกจากนี้ ยังพบเซลล์ในลำไส้ หลั่งถุงน้ำดีโตและตับอ่อนซีมิน ซึ่งเป็นสารออกฤทธิ์ทางชีวภาพ ที่กระตุ้นการทำงานของตับอ่อนและตับ นอกจากนี้ยังพบจีเซลล์ที่ผลิตแกสทริน D และ D1 เซลล์ที่ผลิตเปปไทด์ที่ใช้งานได้ โซมาโตสแตตินและวาโซแอคทีฟในลำไส้เปปไทด์ เนื้อเยื่อยึดต่อใต้เยื่อบุผิวของเยื่อเมือก มีลักษณะเป็นเส้นใยตาข่ายจำนวนมาก
พวกเขาสร้างเครือข่ายที่หนาแน่น และใกล้กับเยื่อบุผิวมีส่วนร่วมในการก่อตัวของเยื่อหุ้มชั้นใต้ดิน เซลล์กระบวนการมีความเกี่ยวข้องอย่างใกล้ชิด กับเส้นใยไขว้กันเหมือนแห ซึ่งมีโครงสร้างคล้ายกับเซลล์ไขว้กันเหมือนแห ของอวัยวะสร้างเม็ดเลือด พบอย่างต่อเนื่องในเนื้อเยื่อยึดต่อใต้เยื่อบุผิว เช่นเดียวกับในชั้นใต้เยื่อเมือก แมคโครฟาจ ลิมโฟไซต์และเซลล์พลาสมา ซึ่งเป็นของเนื้อเยื่อน้ำเหลืองที่เกี่ยวข้องกับลำไส้ ประกอบด้วยหลอดเลือดและเส้นประสาท
แผ่นกล้ามเนื้อของเยื่อเมือกประกอบด้วย 2 ชั้น วงในและนอกหลวมมากขึ้น ตามยาว ความหนาของทั้ง 2 ชั้นประมาณ 40 ไมครอน พวกเขายังมีกลุ่มเซลล์กล้ามเนื้อเฉียง จากชั้นกล้ามเนื้อวงกลมชั้นใน เซลล์กล้ามเนื้อแต่ละเซลล์จะแยกออกไปยังแผ่นเยื่อเมือกของเยื่อเมือก ชั้นใต้เยื่อเมือกมักประกอบด้วยก้อนของเนื้อเยื่อไขมัน ประกอบด้วยหลอดเลือดและช่องท้อง ของเส้นประสาทใต้เยื่อเมือก เยื่อหุ้มกล้ามเนื้อของลำไส้เล็กประกอบด้วย 2 ชั้น ชั้นใน วงกลม
ซึ่งมีประสิทธิภาพมากขึ้น และชั้นนอกตามยาวทิศทางของการรวมกลุ่ม ของเซลล์กล้ามเนื้อในทั้ง 2 ชั้นนั้นไม่ได้เป็นวงกลมและตามยาวอย่างเคร่งครัด แต่เป็นเกลียวส่วนชั้นนอกเป็นลอนด้านหลัง ราเลสจะยืดออกมากกว่าชั้นใน ระหว่างชั้นกล้ามเนื้อทั้ง 2 มีชั้นของเนื้อเยื่อเกี่ยวพันที่เป็นเส้นใยหลวม ซึ่งมีโหนดของช่องท้องเส้นประสาทกล้ามเนื้อ และลำไส้และหลอดเลือด หน้าที่ของเยื่อหุ้มกล้ามเนื้อคือการผสมและดัน อาหารที่ย่อยแล้วไปตามลำไส้
การหดตัวในลำไส้เล็กมี 2 ประเภท การหดตัวของธรรมชาติในท้องถิ่นส่วนใหญ่เกิดจากการหดตัว ของชั้นในของเยื่อหุ้มกล้ามเนื้อ พวกเขาจะดำเนินการเป็นจังหวะ 12 ถึง 13 ครั้งต่อนาที การหดตัวอื่นๆบีบรูดเกิดจากการกระทำขององค์ประกอบของกล้ามเนื้อของทั้ง 2 ชั้นและกระจายตามลำดับ ตลอดความยาวของลำไส้ การหดตัวของกล้ามเนื้อบีบรูด หยุดลงหลังจากการทำลายช่องท้องของกล้ามเนื้อและลำไส้ การเสริมสร้างความเข้มแข็งของการบีบตัวของลำไส้เล็ก
ซึ่งเกิดขึ้นเมื่อเส้นประสาทซิมพะเธททิคถูกกระตุ้น การอ่อนตัวเกิดขึ้นเมื่อเส้นประสาทเวกัสถูกกระตุ้น เยื่อหุ้มซีรั่มครอบคลุมด้านนอกของลำไส้เล็กจากทุกด้าน ยกเว้นลำไส้เล็กส่วนต้นซึ่งถูกปกคลุม ด้วยเยื่อบุช่องท้องเฉพาะด้านหน้าเท่านั้น และในส่วนอื่นๆมีเยื่อหุ้มเนื้อเยื่อเกี่ยวพัน ลำไส้เล็กส่วนต้น ลักษณะโครงสร้างของลำไส้เล็กส่วนต้นนั้น พิจารณาจากการปรากฏตัวของต่อมลำไส้เล็กส่วนต้น ต่อมชั้นใต้เยื่อเมือก ลำไส้เล็กส่วนต้นใน ชั้นใต้เยื่อเมือกเป็นหลัก
ท่อของต่อมขนาดใหญ่ 2 ต่อม ตับและตับอ่อนเปิดเข้าไปในลำไส้เล็กส่วนนี้ อาหารที่ย่อยแล้วจากกระเพาะอาหารเข้าสู่ลำไส้เล็กส่วนต้น และผ่านการประมวลผลเพิ่มเติม โดยเอนไซม์ของน้ำในลำไส้และตับอ่อนและกรดน้ำดี ที่นี่กระบวนการดูดซับแบบแอคทีฟเริ่มต้นขึ้น ต่อมลำไส้เล็กส่วนต้น ชั้นใต้เยื่อเมือก ต่อม ลำไส้เล็กส่วนต้น ในสายวิวัฒนาการต่อมปรากฏในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม ซึ่งเกิดจากการเร่งกระบวนการย่อยอาหาร อันเนื่องมาจากการเพิ่มขึ้นของการใช้พลังงาน
ในการสร้างเอ็มบริโอในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมและมนุษย์ ต่อมลำไส้เล็กส่วนต้นจะถูกวางลงและแยกความแตกต่างช้ากว่าต่อมอื่นๆ เช่น ตับอ่อน ตับและต่อมในกระเพาะอาหาร ความแตกต่างในโครงสร้างและหน้าที่ของต่อมนั้น สัมพันธ์กับธรรมชาติของโภชนาการของสัตว์ ในมนุษย์ต่อมลำไส้เล็กส่วนต้นจะถูกวางในสัปดาห์ที่ 20 ถึง 22 ของการพัฒนามดลูก พวกมันอยู่ในชั้นใต้เยื่อเมือกตลอดความยาวของลำไส้เล็กส่วนต้น ต่อมลำไส้เล็กส่วนต้นในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนม
รวมถึงมนุษย์ทั้งหมดมีลักษณะเป็นถุงน้ำและแตกแขนง ท่อขับถ่ายของพวกมันเปิดเข้าไปในห้องใต้ดิน หรือที่ฐานของวิลลี่เข้าไปในโพรงลำไส้โดยตรง ความแตกต่างของเซลล์ชั้นนำของต่อมคือเซลล์เมือก ที่มีเม็ดหลั่งที่มีลักษณะเฉพาะ นอกจากนั้นยังพบเซลล์ปาเนท ต่อมสร้างเมือก เซลล์ต่อมไร้ท่อประเภทต่างๆ Ec,G,S,D องค์ประกอบของแคมเบียลอยู่ที่ปากท่อ ดังนั้น การต่ออายุเซลล์ของต่อมจะเคลื่อนจากท่อไปยังส่วนปลาย
ความลับของต่อมหมวกไตมีปฏิกิริยาอัลคาไลน์ อุดมไปด้วยไกลโคโปรตีนที่เป็นกลางโดยมีไดแซ็กคาไรด์เทอร์มินัลอยู่ในนั้น ซึ่งกาแลคโตสเกี่ยวข้องกับกาแลคโตซามีน หรือไกลโคซามีนตกค้างในแกลดูโลไซต์ การสังเคราะห์ การสะสมของแกรนูล และการคัดหลั่งจะถูกบันทึกไว้พร้อมกันอย่างต่อเนื่อง ในระยะพักนอกการรับประทานอาหาร กระบวนการสังเคราะห์และเอ็กโซไซโทซิส ของเม็ดหลั่งที่เด่นชัดเล็กน้อยเกิดขึ้นในต่อม เมื่อรับประทานอาหารมีการหลั่งเพิ่มขึ้น โดยเอ็กโซไซโทซิสของแกรนูล อโปครินและแม้กระทั่งการหลั่งโดยการแพร่กระจายไม่ตรงกัน
อ่านต่อได้ที่ >> กรด อธิบายเกี่ยวกับกลุ่มยา TCA ที่มีประสิทธิภาพ
